ترشی نخورد، یه چیزی شد و ترشمایه را کشف کرد!
شنبه, ۶ دی ۱۳۹۳، ۰۸:۵۶ ب.ظ
8 سال شاگردی نهایتا از او یک دارو فروش در سومین شهر بزرگ سوئد(مالمو) ساخت. و بعد از آن داروگر پایخت سوئد(استکهلم) شد.
شیله در تحصیلات محدود بود لذا این وبلاگ با افتخار لقب «چهره بی کلاس» را به دلیل عدم حضور او در کلاس های آکادمیک علم شیمی به او تقدیم می کند.
این دانشمند "بی کلاس"، با استعداد غریزی که در آزمایش کردن داشت وسعت شناخت بیشتری نسبت به دانشمندانی مانند آنتوان لاوازیه و نیوتون داشت. توانایی کشفهای علمی شیله باعث شد که حقوق اعضای انجمن علمی اروپا کمتر شود.
شیله، در سال 1771 عنصری را کشف کرد که موجب ترشیدگی بسیاری از مواد می شد. البته برای آن نامی نگذاشت تا اینکه آنتوان لاوازیه دومین بیان را از این عنصر در سال 1774 ارایه کرد و آن را در سال 1775 در کتابش با نام Oxygen معرفی کرد.
واژه اکسیژن از دو واژه یونانی Oxus(ترش) و Gennan (زایش) ساخته شده است یعنی چیزی که از آن ترشی پدید می‌آید. در فارسی می‌توان برای آن واژه ترشمایهرا بکار برد.
امضا علیرضا
