ام‌المشکلات کشور چیست؟ (بخش چهارم)

آنچه از این بخش آغاز می‌شود، قلب این مقالات را تشکیل می‌دهد و اهمیت آن با هیچ یک از مطالب گذشته قابل قیاس نیست. من از مسئولینی که این نوشتار را می‌خوانند تقاضا دارم پیش از خواندن آن، این کلام امیرالمؤمنین(ع) خطاب به مالک اشتر را به یاد آورند آنجا که در مورد مشورت دهندگان می‌فرماید: «کسی را به خودت نزدیکتر کن که حرف حقی را که تلخ است به تو بیشتر و بهتر بزند و در گفتار و کردارت کمتر تو را ستایش کند، هر چند این کار تو را ناراحت نماید و دلتنگ شوی» (نهج البلاغه/نامه 53). 

چرا کشورمان چنین جرم خیز شده است؟ (بخش سوم)

ورود میلیون‌ها پرونده در سال به دستگاه قضایی و سیر صعودی آن، بالاترین مقام قضایی را واداشته است که به صراحت و درستی اظهارکنند که جامعه ما دچار بیماری مزمن کثرت جرایم و تخلفات شده است ( همشهری، 20 بهمن 1386). یکی از قضات در جلسه‌ای نقل می‌کرد که در سفر عمره، سری هم به دادگستری مدینه زده و با کمال ناباوری دیده است که به تعبیر خودش در آنجا پشه هم پر نمی‌زده است. در کشوری ریشه دار چون ایران که از مکتب بی بدیل تشیع و ملتی مقاوم و فداکار بهره‌مند است این خیل عظیم پرونده و جرم و شکایت از چه عواملی نشأت می‌گیرد؟ 

سریع تر تایپ کن اسحاق(به افتخار تولد اسحاق عاصم اف)

پسری روس تبار که هیچ گاه روسی یاد نگرفت، اما نظم و دقت را مایه کار خود کرد، آنقدر که به داشتن ساعت شماطه داری که هیچ گاه آن را برای بیدار شدن در ساعت شش صبح کوک نمی کرد، می بالید، اسحاق عاصم اف یا آیزاک آسیموف، از پنج سالگی خواندن را آ»وخت و از همان سنین در کودکی در مغازه لبنیات فروشی پدرش مشغول شد و هر روز برای اینکه نشان دهد، تنبل نیست ساعت 6 صبح آماده یراق بود. اسحاق از فضای باز و پرواز می ترسید و فقط در خیالاتش پرواز می کرد و داستان های علمی-تخیلی می نوشت. 

از اسحاق عاصم اف، پیش بینی هایی برای آینده به جای مانده است که تاریخ انقضای آن امروز به پایان می رسد. پیش بینی هایی که آسیموف در سال 1964 برای 50 سال آینده(2014) به ترتیب زیر انجام داد.

آیا مسئولان اخبار حوادث را نمی‌خوانند؟ (بخش دوم)

اخبار حوادث که بالقوه می‌تواند نقشی تعیین کننده در افزایش امنیت جامعه ایفا کند در وضع کنونی خود، دو پیام روشن به همراه دارد: پیام اول برای مردم است و پیام دوم برای مجرمین. پیام آن برای مردم همان مدعای این مقالات است که امنیت و جان و ناموس مردم در کشور ما ارزش لازم را ندارد، و پیام دوم آن برای مجرمین فعلی و آینده است که در صورت ارتکاب جرم، لزوما نه آبرویشان در خطر است و نه مجازاتی سنگین در پیش دارند.

مخاطب این تحلیل، نه دست‌اندرکاران اخبار حوادث روزنامه‌ها بلکه برخی از دستگاه‌های متولی امنیت مردمند. جا دارد از روزنامه‌هایی مانند اعتماد، ایران، جام جم، اعتماد ملی، همشهری و خبرگزاریهایی مانند ایسنا که نسبت به اخبار حوادث حساسیت نشان داده و آن را منتشر می‌کنند، تقدیر شود.

کبریت نذاشت آتیش به مالم بزنم!

با اختراع کبریت در سال 1827دیگر برای افروختن شعله آتش نیازی نبود که انسان آتیش به مالش بزنه تا شعله ای آتش فراهم کنه. البته این رو از سر شوخی نگفتم. اتفاقا خیلی هم جدی گفتم. چون تا پیش از اختراع کبریت شیمیایی به معنی امروزی، دانشمندان روشی را پیدا کرده بودند که از طریق آن می شد شبیه به عملکرد کبریت آتش فراهم کرد، اما اصلا اقتصادی و مقرون به صرفه نبود و فقط ثروتمندان می توانستند از آن استفاده کنند. تا اینکه جان واکر کبریت شیمیایی را که ما می شناسیم اختراع کرد. البته کبریت واکر کمی خطرناک تر از حد معمول بود(به خاطر فسفر سفید) تا اینکه  در سال 1855 جان ادوارد لندشتروم سوئدی کبریت بی خطر را اختراع کرد.(با حذف فسفر سفید از نوک کبریت و انتقال آن بر روی بدنه کبریت و بر روی کاغذهای نازک) وی در یکی از شهر های سوئد اولین کارخانه تولید کبریتا های امروزی را ایجاد کرد. نوک کبریت های بی خطر به رنگ قرمز بود.

از این جهت این وبلاگ مفتخر است در یکصد و هفتاد و هشتمین سالروز تولد آن لقب «اختراع اقتصادی» را به آن تقدیم کند. 

از کبریت به خاطر این هدیه درویشی پوزش خواسته و آرزوی طول عمری با عزت و توام با خاموشی برایش داریم.

امضا علیرضا

مردم در اولویت چندم؟ (بخش اول)

فاجعه کشته و مجروح شدن بیش از دویست تن از هموطنانمان در حادثه انفجار حسینیه سید الشهدای شیراز مورد توجه جدی تصمیم‌گیرندگان خبر صداوسیما واقع نشد تا آنجا که در خلاصه اخبار ساعت 14 روز یکشنبه گذشته (یعنی کمتر از شانزده ساعت پس از حادثه) از انتخابات زودهنگام در ایتالیا و بازی سپاهان و ملوان یاد شد، ولی این حادثه، شایسته ذکر دانسته نشد. این نه یک ابتکار جدید در سال شکوفایی و نوآوری بود و نه یک اقدام بی‌سابقه در کارنامه صداوسیما، ولی در عین حال نباید عجولانه مسئولان رسانه ملی را در این باره سرزنش کرد.

به افتخار ژیان خالی بند! (به بهانه سالروز تولد سینما)

ماریه ژرژ ژیان ملی یس، سومین فرزند از یک خانواده چکمه ساز بود. ملی یس تحصیلات آکادمیک داشت و نسبت به اینکه او تحصیل کرده است همیشه وسواس نشان می داد. این حساسیت او به تحصیلات آکادمیک بیشتر به خاطر این بود که در آن زمان فیلمسازان را افرادی کم سواد تلقی می کردند.

لذا این وبلاگ با افتخار لقب «چهره با کلاس» را به ماریه ژرژ ژیان ملی یس به خاطر تاکیدش بر حضور داشتن در کلاس های دانشگاهی، به وی اعطا می کند.

ترشی نخورد، یه چیزی شد و ترشمایه را کشف کرد!

ترشمایه نام عنصری است مایه ترشیدن، مواد می شود و مواد کمی مانند طلا از ترشیدن توسط آن در امان هستند. این عنصر را فردی به نام کارل ویلهلم شیله که در ابتدا مانند پدرش نجار بود کشف کرد. در 14 سالگی شاگردی در یک داروسازی واقع در شهر گوتنبرگ سوئد را به کار پدر ترجیح داد. 

8 سال شاگردی نهایتا از او یک دارو فروش در سومین شهر بزرگ سوئد(مالمو) ساخت. و بعد از آن داروگر پایخت سوئد(استکهلم) شد.

شیله در تحصیلات محدود بود لذا این وبلاگ با افتخار لقب «چهره بی کلاس» را به  دلیل عدم حضور او در کلاس های آکادمیک علم شیمی به او تقدیم می کند.

دو دو تا چهار تا با سومین چارلز مشهور انگلستان(به بهانه سالروز تولدش)

امروز 26 دسامبر 2014، سالروز چارلز ببیج(به فتحه اول) هم عصر چارلز داروین طبیعی دان و چارلز دیکنز رمان نویس انگلیسی و هنری لانگ فلو شاعر است. چارلز ببیج ارایه دهنده طرح مفهومی ماشین حساب است و پدر کامپیوتر شناخته می شود. 

چارلز در 19 سالگی تحصیلات خود را در دانشگاه کمبریج آغاز کرد. از این رو این بلاگ با افتخار، لقب"مشاهیر با کلاس" را در دویست و بیست و سومین سالروز تولدش برای حضور در کلاس ها دانشگاه کمبریج به او اعطا می کند.

آرزویی که با یک کلاشنیکف در خاک کاشته شد!

در هنگام امضای آخرین نامه اش نوشت:

«میخائیل کلاشنیکوف، بنده خدا، طراح و صنعتگر»

این عبارت  در پایان نامه ای تایپی دست نویس شده بود تا به کلیسای ارتدکس تسلیم شود.

در نامه آمده بود:

«درد درونی من، التیام نمی‌پذیرد و سال‌های زیادی است از خود می‌پرسم اگر سلاح طراحی شده توسط من، جان انسان‌ها را می‌گیرد، ممکن است من هم در این مرگ‌آفرینی تقصیر داشته باشم حتی اگر کشته‌شدگان دشمن میهنم باشند»

میخاییل تیموفیوییچ کلاشنیکف(املای صحیحش همینه که اینجا نوشته شده)، نتوانست تحصیلات خود را حتی تا آخر دبیرستان تمام کند لذا این وبلاگ با افتخار لقب «چهره بی کلاس» را به دلیل طی نکردن کلاس های آکادمیک علوم مرتبط با اسلحه سازی به او اعطا می کند.