هر کسی قدرت خرید یک گرم خالص آن را ندارد، زیرا از طلا گران است و سختی آن نیز بیشتر از الماس است. شاید به همین دلیل است که تقریبا نزدیک به 100 گرم از آن به شکل عادلانه میان افراد جامعه توزیع شده است. اما در این میان اگر کسی دندان طمع را تیز کرده و بخواهد بیش از صد گرم آن را داشته باشد، بر طبق قوانین، مجازات سختی انتظارش را خواهد کشید و حتی ممکن است جانش گرفته شود. با این وجود نیروی انتظامی نه تنها هیچ وظیفه ای برای پیشگیری از سو مصرف آن ندارد بلکه مانع فروش و توزیع آن نیز نمی شود. به عبارت بهتر آنقدر این ماده در جامعه فراگیر شده که از کودک تا پیر را گریبانگیر خود کرده و گریزی از مصرف آن نیست.
اما سوال اساسی اینجاست، این ماده از چه زمانی، چگونه و به دست چه کسانی وارد زندگی ما شده است؟ چگونه کشت می شود؟ و مراکز توزیع آن کجاست؟
